นิยายแห่งอนาคต

ลองอ่านกัน..

นิยายแห่งอนาคต ที่ี่คุณๆช่วยกันแต่งกับผม... สนุกมากๆ เอามา Preview ให้อ่านครับ... เชิญเลยครับ

นิยายแห่งอนาคต

ร่วมแต่งโดย ลูกศิษย์ อ.ช้าง วิชา BCS232 1/2550
โดยใช้ Google Doc เขียนพร้อมๆกัน

บทที่ 1 คำเตือนแห่งหายนะ

พ.ศ. 2650... หรืออีก 100 ปีจากวันนี้... เป็นวันที่ทุกคนต้องจดจำ.. เนื่องจาก... ระบบเทคโนโลยีที่พัฒนาไปแบบก้าวกระโดด การมีตัวตนของเอเลี่ยน การท่องไปในอวกาศ และจุดสิ้นสุดของสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ ซึ่งจุดเริ่มต้นแห่งสงครามเกิดขึ้นเมื่อ5ปีที่แล้ว ใครล่ะ จะคาดคิดว่าคนๆเดียว เพียงแค่คนๆเดียว จะทำให้สงครามนี้สิ้นสุดลงได้ ...

ย้อนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้ว..."ท่านครับมีวัตถุกำลังบินมายังโลกครับ!" เสียงตะโกนจากผู้ควบคุมทำให้ชายสูงวัยยศพันเอกตะโกนกลับไป "อะไรนะ!! เอาขึ้นจอให้ดูสิ!"

มันเป็นภาพที่น่าตกใจยิ่งนัก มียานสีน้ำตาลแดงที่เต็มไปด้วยสนิมกำลังบินตรงมาที่ศูนย์บัญชาการส่วนกลาง "ท่านครับเราตรวจสอบแล้ว พบว่าเป็นยานรบรุ่น SW-5502 ซึ่งปัจจุบันเลิกใช้แล้วครับ" พันเอกหน้าซีดลงเล็กน้อยแล้ว พูดขึ้นว่า "เป็นไปไม่ได้...SW-5502 หายสาปสูญไปกับยานสำรวจอวกาศ GO-52 เมื่อ 10 ปีที่แล้วไม่ใช่หรอ ส่งสัญญาณติดต่อไป แล้วส่งยานรบ MF-28 สองลำไปคุมสถานการณ์ด้วย" "นี้ศูนย์บัญชาการส่วนกลาง เรียก SW- 5502 ตอบด้วย เราต้องการให้คุณลงจอดที่รันเวย์เหนือ กรุณาลดระดับลงที่หนึ่งพันฟิต" "..." "นี้ศูนย์บัญชาการส่วนกลาง เรียก SW- 5502 ตอบด้วย เราต้องการให้คุณลงจอดที่รันเวย์เหนือ กรุณาลดระดับลงที่หนึ่งพันฟิต" "..." "นี้ศูนย์บัญชาการส่วนกลาง เรียก SW- 5502 ตอบด้วย เราจะขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้าย เราต้องการให้คุณลงจอดที่รันเวย์เหนือ กรุณาลดระดับลงที่หนึ่งพันฟิต" "..."

"ท่านครับยานยังคงพุ่งเข้ามาและไม่มีสัญญาณตอบกลับครับ" เสียงกล่าวจากผู้ควบคุม ทำให้พันเอกตัดสินใจสั่งการโดยทันที "สั่งการให้ยานรบทำลายยานทิ้งซะ" "รับทราบ!! MF-28จากศูนย์เรียก เปลี่ยน" "MF-28รับทราบ เปลี่ยน" "คุณได้รับคำสั่งให้ทำลายยานต้องสงสัยทิ้ง ขอย้ำอีกครั้ง คุณได้รับคำสั่งให้ทำลายยานต้องสงสัยทิ้ง" "รับทราบ" เมื่อรับคำสั่งเสร็จยานรบ MF-28 ทั้งสองลำก็ตีวงไปด้านหลังของยานรบ SW-5502 ยานรบ MF-28 ได้ล็อกเป้าหมายเตรียมที่จะยิงมิดไซด์ แต่ทันใดนี้นเอง จู่ๆยาน SW-5502 ก็ได้หายไป ที่ศูนย์บัญชาการ

"ท่านครับเป้าหมายหายไปจากจอเรด้าแล้วครับ!!" นักบินทั้งสองต่างก็พยายามหา นักบินคนหนึ่งอุทานขึ้นว่า "พระเจ้า!! นายเห็นมั๊ย มันหายไปต่อหน้าต่อตาเราเลย" ทันใดนั้นเองยาน SW-5502 ได้ปรากฏ อยู่ที่ด้านหลังของยาน MF-28 ทั้งสองลำ นักบิน MF-28 คนหนึ่งเสียงตะโกนขึ้น "ระวัง! มันอยู่ด้านหลัง หลบเร็ว" แต่ก็สายไปเสียแล้ว ยาน SW-5502 ได้กระนำยิงปืนใส่ยานรบทั้งสองลำมาเป็นสายฝน จนยานรบ MF-28 ตกทั้งสองลำ แต่นักบินดีดตัวได้ทันเวลาก่อนที่เครื่องจะกระแทกกับพื้น...

ฉับพลันนั้นเอง...บรรยากาศในท้องฟ้าแห่งนั้นเริ่มแปรปรวนอย่างรุนแรง มีทั้งพายุลูกเห็บกระหน่ำ ฟ้าผ่าวูบวาบเป็นสายทุกแห่งหน ยาน SW-5502 ได้หายตัวไปอีกครั้งหนึ่ง... พร้อมด้วยนักบินที่ดีดตัวออกจากยานรบ MF-28 ทั้งสองลำ

"ท่านครับเป้าหมายหายไปพร้อมกับยานรบแล้วครับ" เสียงแจ้งจากผู้ควบคุมทำเอาพันเอกถึงกับโมโห "ตามหามันให้พบ!!ข้าไม่เชื่อว่ามันจะหายไปเฉยๆได้!!"...

"อึก..ที่นี้..ที่ไหนเนี้ย" นักบินคนหนึ่งฟื้นขึ้นมา "อลัน..อลัน..เฮ้!! ตื่นได้แล้วพวก" อลันค่อยๆลืมตาที่ยังรู้สึกมึนๆพูดขึ้นว่า "ไง เจมส์ นี้กี่โมงแล้วเนี้ย..." "จะบ้าเรอะ!! ยังจะมาถามเรื่องเวลารู้รึเปล่าที่นี้มันที่ไหน!!" เสียงตะโกนจากเจมส์ทำเอาอลันตาสว่างทันที "อ้าวนึกว่าอยู่ค่ายทหารโทดที แล้วนี้มันที่ไหนกัน" "จากที่สังเกตุ น่าจะเป็นยานอวกาศนะ.." ยังไม่ทันที่เจมส์จะพูดเสร็จ ทันใดนั้นก็มีเรืองแสงสีเขียวขึ้นมาแล้วหายไปทันที พวกเขาเดินเข้าไปหามันอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แคปซูลรอบตัวของพวกเขาเกิดแสงวูบวาบหลายครั้ง ข้างในมันเป็นห้องที่ว่างเปล่ามีเพียงกระจกกั้นรอบตัว เหมือนตู้โทรศัพท์ พวกเขาได้กดปุ่มสีแดงบนนาฬิกา - วาบ! - - มันเรืองแสงสีฟ้าขึ้นมา รายชื่อสถานที่กว่ายี่สิบชื่อปรากฏขึ้นบนผนัง ทั้งโรงอาหาร ห้องปฏิบัติการ ตึกบัญชาการ และยังมีอีกเยอะเเยะ - -

เขาลองกดปุ่มที่เขียนว่า ตึกบัญชาการ ปิ๊ง! ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็โผล่ขึ้นมาล้อมรอบตัวของนักบินทั้ง 2 ทุกสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นกลายเป็นสีฟ้าหมด พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขามองไม่เห็นอะไรเลย - - แต่อึดใจต่อมา เมื่อแสงสีฟ้านั้นหายไป พวกเขาก็มาโผล่อีกที่แล้ว ภาพที่เห็นนั้นเป็นโลกอีกโลกนึงที่เป็นสามมิติขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาตรงหน้า เขาทั้งสองได้เดินสำรวจไปรอบ ๆ โดยรอบ ๆ ตัวของเขาทั้งสองนั้น มีแต่สิ่งที่เป็นเทคโนโลยีที่ทันสมัย ล้ำหน้ากว่าโลกของเขาทั้งสองมาก ๆ ระหว่างที่นักบินทั้งสองเดินสำรวจอยู่นั้น

ทันใดนั้นเอง! เขาก็เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิด ว่าเขาทั้งสองจะได้เห็น นั้นก็คือ.....เอเลี่ยน มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างที่แปลกประหลาด มีรูปร่างที่สูงใหญ่ หัวเป็นงู ตาโต ตัวผอม ท้องป่อง แขนและขาของมันยาว เอเลี่ยนที่เขาเห็นนั้นก็ได้เดินตรงมาหาเขาทั้งสองอย่างช้า ๆ เขาทั้งสองตื่นตระหนกและได้วิ่งหนีเอเลี่ยนไปหลบอยู่ในตึก ๆ หนึ่ง ซึ่งเขาทั้งสองก็ไม่รู้ว่าตึกนั้นเป็นตึกอะไร ด้วยความสงสัยเขาจึงเดินสำรวจภายในตึก ไม่น่าเชื่อ! ภายในตึกนั้นเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ของเอเลี่ยน มีไข่ของเอเลี่ยนนับล้านล้านใบ .........

ในขณะที่พวกเขากำลังเดินสำรวจกันอยู่นั้น นักบินทั้งสอนคนก็ได้เจอกับแผงควบคุมขนานใหญ่ จึงทำให้รู้ว่าไข่เอเลี่ยนที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นการโคลนนิ่งทหารเอเลี่ยน เจมส์จึงได้ใช้ PDA ประจำตัวบันทึกข้อมูลเพื่อที่จะส่งไปที่ศูนย์บัญชาการ แต่พบว่าที่นี้ไม่มีสัญญาณเลย จังหวะที่พวกเค้ากำลังหาวิธีส่งข้อมูลอยู่พวกเอเลี่ยนก็ได้ตามมาจนถึงพวกเค้าแล้ว ไม่ทันตั้งตัวพวกเลี่ยนก็ได้ยิงปืนเลเซอร์มาที่พวกเค้า ฟิว! ฟิว! ฟิว! ทั้งสองจึงเริ่มวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ผ่านทางเชื่อมต่อจากตึกนึงไปอีกตึกนึง โดยมีเอเลี่ยนติดอาวุธไล่ยิงมาอย่างไม่มีลดละ เมื่อทั้งคู่เจอบันไดก็ได้ตัดสินใจวิ่งลงในทันที... จนถึงชั้นใต้ดินไม่มีทางลงต่อแล้ว

"ทางตัน แย่แล้ว!!"เจมส์พูดอย่างลนลาน "นั้นประตูรีบวิ่งเข้าไปเร็ว!!"อลันพูดอย่างมีความหวัง ทั้งคู่ก็ได้วิ่งเข้าไปในห้องห้องภายในห้องที่มีแท่นรูปวงแหวนตั้งอยู่ตรงท้ายห้อง "ทำลายปุ่มควบคุมทิ้งซะมันจะได้เข้ามาไม่ได้!" อลันทำตามที่เจมส์สั่งทันที และได้เดินไปหาเจมส์ที่แท่นรูปวงแหวน อลันพูดขึ้นว่า "เราจะเอาไงต่อดีละ ในห้องนี้มันไม่มีประตูหรือหน้าต่างเลย โอะ! เดียวนะ ดูนี้สิเจมส์ มันเขียนเป็นภาษาอะไรสักอย่าง... นี้มัน...ภาษานี้เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน... ตรงนี้นี้มันน่าจะอ่านว่า เออ..." ปัง! ปัง! ปึง!! เจมส์ร้องอย่างหัวเสีย "เร็วสิ! พวกมันจะพังประตูเข้ามาแล้วนะ" อลันร้องขึ้นเพื่อให้เจมส์เงียบ "เงียบก่อนสิ ฉันต้องการใช้สมาธินะ เออใช่ มันต้องเป็นเครื่องย้ายวัตถุข้ามมิติแน่ๆ" เจมส์พูดอย่างมีความหวัง "แล้วนายใช่เออ... ไอ้เครื่องย้ายมิติอะไรนั้นเป็นหรือเปล่าละ" อลันแก้ว่า "เครื่องย้ายวัตถุข้ามมิติ ฉันคิดว่ามันพอจะใช้มันได้นะ" ปัง! ปัง! ปัง!! เสียงจากประตู ทำเอาเจมส์เริ่มเสียงสั่น "จะเครื่องย้ายอะไรก็ รีบ ๆทำเร็วเข้ารีบๆพาเราไปจากนรกสักทีสิ" อลันพูดอย่างมีชัย "ได้เลยข้าจะพาไปเดี๋ยวนี้" อลันหยิบ PDA ออกมาเพื่อหาพิกัดของโลก แล้วก็ตั้งโปรแกรมที่อยู่ด้านข้างของเครื่องย้ายวัตถุข้ามมิติ "เอาละเสร็จแล้ว" เมื่อตั้งโปรแกรมเสร็จก็เกิดแสงสีเขียวอมเงินขึ้นมาภายในวงแหวนขึ้น โครมมมมม! ทั้งคู่หันไปดูอย่างรวดเร็ว ภาพที่ทั้งคู่เห็นคือ ประตูที่กั้นพวกเค้ากับเอเลี่ยนได้พังลงเสียแล้ว ฟิว! ฟิว! "เร็วเข้า เข้าไปในแสงเลย"อลันตะโกนขึ้นเพื่อเรียกสติ ทำเอาเจมส์รีบวิ่งไปทันที ทั้งคู่ได้วิ่งตรงไปที่แสงเพื่อที่จะกลับโลก ฟิว! ฟิว! เลเซอร์เฉียดเจมส์ไปนิดเดียวเจมส์กระโดดพุ่งเข้าไปที่แสงหายไป ขณะที่อลันกำลังกระโดดตามเข้าไป ฟิว! ฟิว! เปรี้ยง!! "อัก!! บ้าเอ๊ย" อลันถูกยิงที่ขาขวาล้มลงตรงหน้าแสงเพียงสองก้าว พวกเอเลียนก็ได้เดินเข้ามาจับตัวเค้าไปพร้อมกับฉีดบางอย่างที่แขนของอลัน ไม่นานสายตาของอลันก็เริ่มพราเลือนและไม่รู้สึกตัวอีกเลย

วิ้ง~วิ้ง~โป๊ก!! "โอ้ย!! เจ๊บๆ เจ้าอลันมันตั้งพิกัดไว้ที่ไหนเนี่ย" เจมส์ที่หลุดออกมาจากเครื่องย้ายวัตถุข้ามมิติแทนที่ขาจะลงหัวกลับลงพื้นซะนี้ แกร่ก!! "หือ?" เมื่อเจมส์หันไปมองที่มาของเสียงก็ร้องเสียงหลง "แว๊ก!! อย่ายิงๆ!!" "ยืนยันสถานะของคุณมา!!" เจ้าของเสียงปืนพูดขึ้น "นาวาอากาศเอก เจมส์ คูปเปอร์ รหัส SF-26005 นักบินประจำเครื่อง MF-28" เมื่อได้ยินดังนั้นก็ลดปืนลงทันที "เอาละคุณเจมส์เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันยาวเลยละ ว่าพวกคุณและยานลำนั้นมันหายไปได้ยังไง" "แล้วคุณละเป็นใคร?แล้วที่นี้ที่ไหน?" เจมส์พูดอย่างสงสัย "ผมรึ? ผมพันเอก หลุยส์ มัสแตง และที่นี้ก็เป็นห้องทำงานของผมที่ศูนย์บัญชาการส่วนกลาง เอากาแฟมั้ย?" "ไม่ครับ" "เอาละเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผมฟังได้แล้ว" หลุยส์พูดพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ "ท่านครับ มันอาจจะฟังดูบ้านะครับ แต่ขณะที่ผมกำลัง ล๊อกเป้าหมายเตรียมยิงอยู่ จุ่ๆ เป้าหมายได้หายตัวไป ปรากฏขึ้นอีกทีก็ไปอยู่ที่ด้านหลังเราแล้วครับ พวกเราสองคนถูก อ๊ะ!! อลันละ.." ยังไม่ทันเจมส์จะพูดจบหลุยส์ก็ยกมือขึ้นห้ามไว้"เอาละสงสัยคุณอาจจะรู้สึกสับสนหรือได้รับบาดเจ็บคุณไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่าไป... " "ท่านครับผมไม่ได้บ้านะครับ!! ผมบันทึกข้อมูลของพวกเอเลี่ยนลง PDA ด้วยนะครับ!!" หลุยส์เลิกคิ้ว "เอเลี่ยน? เอาละงั้นคุณไปห้องพยาบาลแล้วมอบ PDA มาให้ผม ผมจะไปตรวจสอบเอง"

ขณะที่นาวาอากาศเอกเจมส์ คูปเปอร์ กำลังจะมอบ PDA นั้นก็ได้มีสัญญาณติดต่อทางโปรแกรมสื่อสารสามมิติที่เครื่อง PDA ของเขา แต่ทว่า... สัญญาณช่างแรง เครื่อง PDA ก็สั่น อย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน... ทันใดนั้น PDA ก็ฉายภาพสามมิติของหญิงสาวคนหนึ่ง.... ใบหน้าและชุดที่คล้ายกับที่เจ้าหญิงออร์ร่าแห่งดาวซีร์ค ที่ล่วงลับไปเมื่อ 2 ปีแล้ว... เธอได้กล่าวเตือนด้วยเสียงที่ราบเรียบแต่ชวนให้ขนหัวลุก... ถึงภัยที่จะเกิดกับจักรวาลว่า "เมื่อจันทราอาบด้วยแสงแดงฉานดั่งเลื...อด ณ ปลายกาแลกซี่อันโดรเมด้า อโปฟิสจะปรากฏ เซิร์คจะเกิดทั่วจักรวาล ดาวทุกดวงจะตกอยู่ในเงามืด... จะ...เพียง.. เดียว...ที่จะ..มันได้..... ซ่า....ซ่า..... ดาบศักสิทธิ์ ซ่า....ซ่า..... แหวนแห่งดาวซีร์ค ซ่า....ซ่า..... วูบ.." "เดี๋ยวสิ เห้" เจมส์พยายามเขย่า PDA แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น หลุยส์เริ่มพึมพำ "อโปทิส..เซิร์ส..แล้วมันคืออะไร แล้วยัง ดาบกับแหวนอีก?" พันเอกหลุยส์ ก็ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นพอๆกับเจมส์จึงพูดว่า "เราต้องตรวจสอบ PDA อย่างละเอียดแล้วละงานนี้ แล้วเราจะตรวจหาข้อมูลในบันทึกสัญญาณเมื่อกี้อย่างละเอียด" ....

ติดตามต่อไปในบทที่ 2

สนุกใช่ไหมครับ? ถ้าคุณเป็นลูกศิษย์ผม คุณก็ร่วมแต่งนิยายแห่งอนาคตนี้ได้... โดยใช้ Google Doc แต่งพร้อมๆกัน แลกเปลี่ยนความคิดกัน... ไม่ยากครับ.... ง่ายมากๆ

---------------------------------------------

ตัวละครปัจจุบัน

• พันเอกหลุยส์ มัสแตง ผู้บังคับบัญชาการศูนย์บัญชาการ
• นาวาอากาศเอก เจมส์ คูปเปอร์ นักบินที่ไปเที่ยวยานเอเลี่ยนแล้วรอดกลับ
• นาวาอากาศโท อลัน ปากเกอร์ สถานะหายสาปสูญ เป็น ตาย ไม่ทราบ
• เผ่า อโปฟิส ผู้นำ "อโปฟิส (เทพอสรพิษ)" ลักษณะของเผ่า รูปร่างที่สูงใหญ่ หัวเป็นงู ตาโต ตัวผอม ท้องป่อง แขนและขาของมันยาว
• เผ่า โทรโก้ ผู้นำ "อ๊อคโต" ลักษณะของเผ่า รูปร่าง สูงใหญ่ ผิวสีเขียวอ่อน หน้าเหมือนกิ้งก่าทุกประการ หน้าส้น แต่ไม่มีหู